نوستالژی دوری از معشوق در دیوان فروغی بسطامی نگاهی به دوری از معشوق فروغی بسطامی در غزلهایش
محل انتشار: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 597
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0338
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
نوستالژی در بررسیهای ادبی وعاشقانه، به شیوهای از نگارش اطلاق میشود که بر پایهی آن شاعر یا نویسنده در سروده ویا نوشتهی خویش، تصویری از لحظههای سخت فراق ، اشک ، آه و نالهی حاصل از جدایی را که از جلوههای پرجاذبهی ادب فارسی است، نمایانمیسازد. درونمایه شعری فروغی به طور مستقیم حاصل دوره بازگشت ادبی است و بسیاریاز واژگان، تشبیهات، استعارات و ترکیبهایش،نظام بدیعی را میسازد که در اشعار او نمایان شده. احساس نیاز به معشوق و شکوه از فراق و اوج وصال را به قدری اندوهبار سروده که خواننده را به شدت متاثر میکند. این مقاله با توجه به زندگینامه واشعار میرزا عباس فروغی بسطامی به بررسی دغدغههای عاشق و نوستالژی دوری از معشوق به شیوهی کتابخانهای در اشعار او میپردازد و در پی اثبات این فرضیه است که هجران و فراق در شعرش چگونه بوده و احساسات خود را چگونه درغزلیات نمایان کرده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حمید صمصام
استادیار رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
غلامحسین خمر
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :