داستانهای مینیمال در مثنوی معنوی مولوی

پس از آنکه مدرنیزم در قرن بیستم در جهان اوج گرفت، زندگیهای شتابزده میطلبید، هنر و ادبیات در فشردهترین و کوتاه ترین شکل ارایه شوند. این دو ویژگی در هنر مینیمال به خوبی تجلی یافت . در این سبک هنری، المانهای سازندهی اثر تا حد ممکن به سمت المانهای پایهای تنزل پیدا میکند. رگههایی از این شکل پرداختن به هنر را میتوان در آثار ادبی سنتی فارسی یافت. آن چه در این مقاله جستجو شده است، نمود داستان مینیمال در مثنوی مولاناست. مولانا به طور شگفتانگیزی داستانهایی در یکتا پنج بیت ارایه کرده است. سعی نگارنده بر آن بوده است تا ویژگیها و عناصر تشکیل دهندهی این داستانها را برشمارد. گفتنی است این بیت داستانها از سراسر مثنوی استخراج شده اند.