دین و دینداری در شعر طاهره صفارزاده

صفار زاده یکی از برجستهترین شاعران قبل و بعد از انقلاب اسلامی است که با دیدگاه توحیدی، سیاسی و اجتماعی وزبان ساده و روان اشعار والایی را از خود بجای گذاشته است. و در واقع آنچه سبب شد شعر وی به ویژه پس از انقلابمورد توجه قرار بگیرد پیوند او با انقلاب و در راستا قرار گرفتن شعر هاى او با روحیه مذهبى مردم در آن دوره بود. شاید صحنهها و اشعار عاشقانه در شعر وی محسوس باشد اما باز هم از پرداختن به مسایل اجتماعی دور نیست. زیرا وی شاعریاست متعهد به میهن و مردمان جامعه، پس با وجود این نمینواند نسبت به مشکلات جامعهی خود بی تفاوت باشد. زبانصفارزاده از سادگی و روانی بسیاری برخوردار است و با همین سادگی مجالی برای بیان اندیشهی خود مییابد. اندیشهای که به نوعی روشنفکرانه و متناسب با افکار جهانی در آن زمان است. هرچند رگههای روشنفکری در شعر او دیده میشوداما با توجه به محتوای ملموس و قابل قبول برای اکثر مردم جامعه، شعر او مورد توجه همگان قرار گرفته است. البته این روشنفکری به این معنا نیست که وی از مذهب و دین خود دور شدهاست بلکه تبلور جلوههای دین کاملا در اشعار وی محسوس است. در این پژوهش سعی بر این است که به نمود این جلوههای دینداری در اشعار طاهره صفارزاده پرداخته شود.