کاربرد الگوریتم ژنتیک در مکان یابی بهینه مهاربندهای ضربدری در قابهای فلزی دو بعدی

به طور معمول در ساختمانهای فلزی از مهاربندهای ضربدری جهت تحمل نیروهای انبی و کاهش تغییر مکان جانبی طبقات استفاده می گردد. از طرفی تغییر آرایش مهاربندها باعث تغییر در تنش های اعضاء وزن اسکلت سازه ای و تغییر شکل جانبی طبقات سازه می گردد. علاوه بر این موارد چیدمان صحیح مهاربندها، چیدمانی است که منجر به نیروهای بالاکشنده (Uplift) کمتری در ستونهای متصل به شالوده گردد. در این مثاله از روش الگوریتم ژنتیک ساده در تلفیق با تئوری گرافها برای یافتن موقعیت مناسب مهاربندی های ضربدری در قابهای فلزی دو بعدی استفاده شده است. وزن اسکلت سازه ای، تغییر مکان جانبی بیشینه قاب و بیینه نیرو Uplift در ستونهای متصل به شالوده، توابع هدف در مسئله بهینه یابی با چند تابع هدف را تشکیل می دهند. بدین منظور برنامه ای نوشته شده است که قادر به در نظر گرفتن قیود معماری نیز می باشند. محل قرارگیری مهاربندها متغیرهای مسئله بهینه یابی اند. مثالهای مختلفی با برنامه حل گردیده و با فرمهای متداول آرایش مهاربندها مقایسه گردیده است، که نشان از بهبود قابل توجه نتایج فرمهای بدست آمده در مقایسه با آرایشهای متداول مهاربندها می دهد.