روانکاوی ذهنت ادبی عرب در توصیف شعب بوان

وصف در ادب جاهلی عرب، همواره از برجستگی های هنری و بلاغی آن بوده است و وصف مناظر طبیعت نیز پس از پراکندگی مسلمان در دیگر سرزمین های فتح شده ، بیشترپسندیده ی ذوق عرب گشت. هرچقدر که (شعب بوان) در گستره ی تاریخ و ادب ایران گمنام مانده باشد، برعکس در نوشته های عربی، به عنوان یکی از چهار بهشت گیتی، بسیار سرشناس و به یادماندنی گشته است. توصیف تماشاگران شعب بوان، خبر از خوشنامی این گذرگاه کهن نزد جغرافی دانان و جهانگردان مسلمان میدهد؛ تا جایی که زیبا یی دره به عنوان موضوعی ادبی، سرچشمه ی انگیزش و الهام بسیاری از ادبای عرب شده است. در نوشتار حاضر، از طریق نقد روانکاوانه و از دریچه ی ذهنیت ادبی عرب، به تحلیل مجموع تصاویری خواهیم پرداخت که در آن عناصر طبیعت و جغرافیای شعب بوان را باشیوه های خیال انگیز و مکانیسم های رویاپردازانه توصیف نموده اند؛ سعی ما بر آن است تااز روی آن عناصر خیال و رویا، پاسخ روانشناسانه ی درستی درباره ی رویکرد یکسویه ی ادبای عرب به موضوع، ارایه دهیم