تطبیق عناصر داستانی بر رساله حی بن یقظان ابن طفیل

ابوبکر محمدبن طفیل اندلسی از دانشمندان بزرگ جهان اسلام است که در فلسفه و طب و علوم عقلی مقامی در خور ستایش دارد. از آثار او جز قصایدی در طب و رساله حی بن یقظان چیزی برجای نمانده است. این رساله مهم ترین اثر ابن طفیل است که شامل اندیشه های عمیق فلسفی اوست و با بهره گیری از عنصر خیال، در قالب داستان نگاشته شده و موضوع آن سیر و حرکت انسان از عالم ماده به جهان معقولات و رسیدن به معرفت الهل است. درون مایه فکری و فلسفی این داستان باعث شده و جنبه هنری آن کمتر توجه شود. این مقاله بر آن است تا با تحلیل عناصر داستانی در این رساله، بعد تازه ای از هنر و دانش ابن طفیل را نمایان سازد و مهم ترین عناصر داستان فنی را که شامل پیرنگ، درون مایه ، شخصیت، زاویه دید، سبک، لحن زبان و تکنیک است، در رساله قصه مانند حی بن یقظان بررسی کند.