تحلیلی روانکاوانه از داستان سیاه زنگی از کتاب شیهه اسب سفید زکریا تامر

داستان سیاه زنگی اثر زکریا تامر داستان نویس سوری است که در فضایی سورریالیستی رخ می دهد و به شیوه سیال ذهن روایت می شود و به دلیل ، شخصیت ها و حوادث داستان برگرفته از ناخودآگاه نویسنده اند. این مقاله در تحلیل داستان مذکور به تحلیل شخصیت های داستان و حوادث آن از منظر نظریه های روانکاوی جدید پرداخته است و هریک از شخصیت های داستان از طبق تقسیم بندی فروید نماد و نماینده بخشی از ناخودآگاه انسان قرار داده است. بدین ترتیب ، شخصیت (سیاه زنگی) در داستان ، نماینده بخش (نهاد) در دستگاه روانی انسان و شخصیت (راوی) در بسیاری مقاطع، نماینده( من) است و شخصیت های فرعی (دخترک) (مقطع سوم) و (سرکارگر) (مقطع پنجم) نماینده (فرامن) هستند. در تحلیل روانکاوانه حوادث داستان باید گفت، این حوادث در دو دوره از حالت های روانی نویسنده اتفاق می افتد؛ قسمت های ابتدایی داستان مربوطبه دوران غلبه غریزه حیات بر ذهن نویسنده است و قسمت پایانی داستان (مقطع ششم) مربوط به چیرگی غریزه مرگ بر غریزه حیات در اندیشه اوست.