ارزیابی غیرخطی و بهنیهسازی سیستم باربر قابی برای طرههای فلزی به روش الگوریتم ژنتیک

مقید نمودن تیرهای طره متوالی در ارتفاع ساختمانها به یکدیگر با اعضای همبند خمشی می تواند منجر به طراحی اقتصادی تر سازه نگهدارنده بالکنها شود. بزرگترین حسن این سیستم سازه ای، انعطاف پذیری موقعیت اعضای همبند متناسب با خواسته های معماری می باشد از آنجا که موقعیت اعضای همبند نسبت به یکدیگر در تعیین سختی و مقاومت سازه معلق تاثیرگذار است در این پژوهش پنج آرایش متفاوت برای اعضای همبند در قابهای فولادی هشت طبقه با طره های 5 متری در طرفین قاب طراحی شده و با قابی مشابه با طره های ساده نتایج مقایسه شده است برای دستیابی به بهترین عملکرد سازه ای در هر شش قاب ا زالگوریتم ژنتیک در فرایند طراحی و بهینه سازی استفاده شدهاست در بهینه ترین آرایش، وزن کل سازه فلزی و بخش معلق شامل تیرهای طره و اعضای همبند به ترتیب به میزان 13 و 26 درصد کاهش یافته است همچنین الگوریتم ژنتیک اطلاعات ارزشمندی در مورد تخصیص بهینه سختی در اعضای ارایه کرده است که در طراحی اولیه این سیستم می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. در نهایت شش قاب طراحی شده در قسمت قبل تحت اثر تحلیل استاتیکی غیر خطی به روش بار افزودن قایم بررسی شده و منحنی های ظرفیت ارایه گردیده است نتایج تحلیلهای غیر خطی نشانگر پتانسیل جذب انرژی قابل توجه رفتار قابی نسبت به طره های ساده و ایمنی بیشتر این سیستم در شرایط بارگذاری غیر منتظره خواهد بود.