تحلیل رفتاری انتخاب مد پیاده روی با توجه به تغییرات سطح کیفی تسهیلات عابرپیاده با استفاده از روش بیان ترجیحات و مدل لاجیت چند گانه (مطالعه موردی شهر مشهد)

توسعه شهری و مشکلات ناشی از آن همچون تراکم ترافیک، آلودگی هوا، ایمنی و ... در سال های اخیر، منجر به کاهش تمایل افراد به پیاده روی شده است. از طرف دیگر، مطالعات رو به رشد اخیر در زمینه تاثیر پیاده روی بر چاقی، بیماری های عروقی و دیگر زمینه های سلامتی انسان نشان می دهد که پیاده روی موجب افزایش سلامتی است. با این وجود، انتخاب پیاده روی به عنوان مد سفر، به علت برخی تسهیلات نامناسب عابرپیاده و ایمنی ناکافی، چندان مورد استقبال قرار نگرفته است. این مقاله به بررسی رفتار انتخاب افراد از بین مدهای مختلف سفر و راه های بهبود تمایل انتخاب به سوی انتخاب پیاده روی پرداخته است. در این تحقیق به ارزیابی انتخاب افراد نسبت به پیاده روی با استفاده از روش آزمون یان ترجیحات و تحلیل انتخاب مدل لاجیت چندگانه پرداخته شده است. در آزمون بیان ترجیحات 10 سناریوی ترکیب فاکتورهای پیاده روی تعریف شده است. این آزمون پرسشنامه ای از حدود 200 کاربر از محدوده پر رفت و آمد خیابان احمدآباد شهر مشهد پرسش شد و قریب به 2000 داده انتخاب مد سفر بدست آمد. داده های بدست آمده بوسیله نرم افزار BIOGEME مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. نتایج تحلیل مدل انتخاب ساخته شده نشان داده است که متغیرهای: 1- تمیزی، 2- پیوستگی مسیر، 3- فضای سبز، 4- کسفیت سطح مسیر پیاده روی و 5- عرض پیاده رو، در انتخاب افراد نسبت به پیاده روی از بین مدهای تاکسی و وسیله نقلیه شخصی تاثیر قابل توجهی دارد. نتایج تحلیل حساسیت متغیرهای پیاده روی در این تحقیق، نشان داده است که برای ارتقاء پیاده روی در محدوده های مرکز شهر و سفرهای کوتاه شهری، سرمایه گذاری بروی بهبود متغیرهای یاد شده می تواند منجر به 40% افزایش احتمال پیاده روی شود.