ساخت، رواسازی و تعیین ساختار عاملی مقیاس کمک طلبی پژوهشی در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی تعیین ساختار عاملی کمک طلبی پژوهشی دانشجویان و تدوین پرسشنامه ای برای آن انجام گرفته است. برای این منظور روش پژوهش آمیخته ، اکتشافی متوالی از نوع ابزار سازی مورد استفاده قرار گرفت. پژوهش در دو بخش کیفی و کمی به صورت متوالی انجام پذیرفت. نمونه 425 نفری از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد به روش سهمیه ای بر اساس مقطع تحصیلی، جنسیت و دانشکده انتخاب شد. یافته های حاصل از تحلیل مولفه های اصلی با استفاده از چرخش واریماکس وجود چهار عامل را تایید کرد که شامل نیاز به کمک طلبی،کمک طلبی انطباقی، اجتناب از کمک طلبی و ادراک سودمندی بود. یافته های حاصل از اجرای همزمان با پرسشنامه کمک طلبی تحصیلی نشان داد که این پرسشنامه دارای روایی سازه هم گرا است. ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس کمک طلبی پژوهشی برابر با 0/88 و برای خرده مولفه های آن به ترتیب برابر با 0/94 و 0/85، 0/83، 0/73 محاسبه شد. این یافته ها حاکی از پایایی کلی و پایایی خرده مقیاس ها است. با توجه به اینکه پرسشنامه کمک طلبی پژوهشی از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است برای سنجش کمک طلبی پژوهشی دانشجویان و تعیین نقاط قوت و ضعف آن ها می تواند مورد استفاده قرار گیرد.