بررسی امکان سنجی مدیریت یکپارچه شهری نمونه موردی شهر تهران

شهر، موجودی زنده با و ویژگی خاص است از و این رو هر یک از انداموارههای بر آن یکدیگر تاثیرگذار هستند. با چنین نگرشی پیکره به ای نام شهر به یک فرماندهی و مدیریت واحد نیاز دارد تا شهر به سامان شده و نظم پذیرد به. تعبیری معضلات شهر، در عدم وجود مدیریت واحد شهری ریشه دارد. نبود هماهنگی میان ارگان و ها نهادهای تصمیمگیرنده و تداخل فعالیت ها و برنامهریزی از ها موانع جدی مدیریت کلان کشور است. اگر ما بخواهیم به توسعه پایدار شهری بیاندیشیم یعنی وضعیت کلان شهرهایمان به را صورت علمی و سیستماتیک بر و اساسی استانداردهای مدیریتی متحول کنیم، نیاز به این داریم که شیوهاداره شهرهایمان را تغییر دهیم و مدیریت واحد و یکپارچه شهری را محور این تغییرات کنیم. در این راستا باید معنا و مفهوم مدیریت یکپارچه شهری 1 و مدیریت شهری به را خوبی بشناسیم تا بتوانیم به بررسی نبود یا و کمتوجهی به در را آن طراحی، برنامهریزی و اجرای تصمیمات کشوری بپردازیم. برای اداره موفق کلان شهر نمیتوان از مدیریتهای جداگانه و هدایتگرهای بخشی بهره گرفت. اگر هر یک از عناصر مجموعه مدیریت شهر به بنا حوزه اختیارات خودبرای شهر تصمیم بگیرند از و منظر خرد و بخشینگری به شهر بنگرند، ناهماهنگی تصمیمات در بعد کلان مشکلات عدیده ای را پیش خواهد آورد که بدون تعارف میتوان بخشی از مسایل کنونی را حاصل این تفرق و عدم یکپارچگی مدیریت شهردانست. اصولا مدیریت واحد شهری پیشنیاز اداره شهر و عنصر کارآمد توسعه یافتگی آن تلقی میشود.بررسی امکان سنجی مدیریت یکپارچه شهری در شهرداری تهران، مهمترین هدف این مقاله محسوب میشود در. اینمقاله مواردی چون عدم هماهنگی دولت با شهرداری تهران و اتلاف منابع کشور بخاطر این عدم هماهنگی، کاستیهای قوانین و لایحههای موجود در این زمینه، جایگاه نامناسب مدیریت یکپارچه شهری در ایران در مقایسه با مدیریت یکپارچه در سایرکشورها و ارایه خدمات به صورت الکترونیک مورد بررسی قرار میگیرد.