بررسی پتانسیل آللوپاتیک عصاره آبی اندامهای هوایی یونجه بر جوانه زنی و رشدگیاهچه های چهار گونه علف هرز
محل انتشار: فصلنامه پژوهشهای زراعی ایران، دوره: 9، شماره: 1
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 403
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFCR-9-1_007
تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1396
چکیده مقاله:
پتانسیل آللوپاتیک غلظت های مختلف (0، 5، 10، 20 و 40 درصد) عصاره آبی اندامهای هوایی یونجه بر جوانه زنی و رشد ریشه چه چهار گونه علف هرز (تاج خروس سفید Amaranthus albus، تاج خروس هیبرید hybridus.Amaranthus، تاجریزی سیاه Solanum nigrum و سلمه تره Chenopodium album) در شرایط آزمایشگاهی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد جوانه زنی نهایی، متوسط زمان جوانه زنی، یکنواختی جوانه زنی، مدت زمان رسیدن تا 10، 50 و 90 درصد جوانه زنی و طول ریشه چه چهار گونه علف هرز تحت تاثیر غلظت های عصاره، گونه های علف هرز و اثر متقابل آنها قرار گرفتند. با افزایش غلظت عصاره آبی یونجه درصد جوانه زنی نهایی به صورت خطی کاهش یافته و متوسط زمان جوانه زنی و مدت زمان رسیدن تا 10 و 50 درصد جوانه زنی نیز افزایش یافت. طول ریشه چه، یکنواختی جوانه زنی و مدت زمان رسیدن تا 90 درصد جوانه زنی از یک رگرسیون درجه دو پیروی می کردند و با افزایش غلظت عصاره، طول ریشه چه کاهش و مدت زمان رسیدن تا 90 درصد جوانه زنی افزایش و یکنواختی جوانه زنی تا عصاره با غلظت 20 درصد افزایش و بعد از آن کاهش یافت. تاجریزی سیاه بیشترین درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و یکنواختی جوانه زنی و سلمه تره طولانی ترین متوسط زمان جوانه زنی و مدت زمان رسیدن تا 10، 50 و 90 درصد جوانه زنی را داشتند. تاج خروس هیبرید کمترین درصد جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی، طول ریشه چه، مدت زمان رسیدن تا 10، 50 و90 درصد جوانه زنی و تاج خروس سفید کمترین یکنواختی جوانه زنی را داشتند. به طور کلی گونه تاجریزی سیاه مقاوم ترین و تاج خروس هیبرید حساس ترین گونه به عصاره آبی یونجه بودند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه تکاسی
دانشجوی دکتری علوم علف های هرزدانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدحسن راشد محصل
استادگروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد بنایان
استادیارگروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد