حل مساله زمان بندی فرود هواپیما با رویکرد کمینه سازی حداکثر زمان فرود و در نظر گرفتنوابستگی بین باندها با استفاده از الگوریتم ژنتیک

زمانبندی فرود هواپیماها یکی از مسایل مهم در مدیریت ترافیک هوایی می باشد. در این مقاله مساله زمان بندی فرود هواپیما با هدف کمینه سازی حداکثر زمان فرود هواپیماها بر روی چند باند فرود و وابستگی بین باندها مورد بررسی قرار خواهد گرفت. این مساله از گروه مسایل NP-hard بوده و شامل تخصیص هر هواپیما به باند در دسترس و تعیین زمان فرود هر هواپیما بر روی باند اختصاص داده شده می باشد. هر هواپیما ملزم به فرود در یک پنجره زمانی شامل زودترین و دیرترین زمان فرود خواهد بود. همچنین جهت افزایش ایمنی، حداقل زمان جداسازی بین فرود هواپیمای متوالی در نظر گرفته خواهد شد. مدل ریاضی مساله مورد نظر معرفی شده و با استفاده از الگوریتم فراابتکاری ژنتیک و نرم افزار لینگو حل خواهد شد. در انتها نتایج محاسباتی در قالب مثال عددی تا 200 هواپیما و 2باند بررسی شده است. نتایج حاصل نشانگر این موضوع است که نرم افزار لینگو به عنوان یکی از ابزارهای حل مسایل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط ، قادر به ارایه جواب بهینه بوده، هرچند که در بهینه سازی مسایلی که پیچیدگی بالایی دارند از ارایه نتیجه باز می ماند. این در حالی است که الگوریتم ژنتیک به جواب مطلوب تری همگرا می گردد.