شناخت تفاوت های زمینه ای، راهی به سوی غنای آموزش در کارگاه های معماری

آموزش طراحی معماری در قالب کارگاه های طراحی، به عنوان محور آموزش معماری در دوره معاصر، تقریبا مورد اتفاق نظرهمه کارشناسان مسایل آموزشی و حرفه ی معماری است؛ از این رو، سهم عمده ای از آموزش را در مدارس معماری ، آموزش کارگاهی به خود اختصاص می دهد و سایر دروس نیز ممد و معد آموزش طراحی معماری در کارگاه ها هستند. بر این اساس،فهم سرشت کارگاه های معماری و رفتار منطبق با آن، موضوعیت و ضرورت دارد. با پذیرش این گزاره که طراحی پاسخی خلاقانه و هنرمندانه به مسیله طراحی است و نیز اگر بپذیریم که برنامه ی کارگاه های معماری در طول ترم، تمرین وآموختن چگونگی طی این مسیر فهم صحیح مسیله طراحی تا ارایه ی پاسخ خلاقانه به آن توسط دانشجویان است،آنگاه پرداختن به سرشت مسایل طراحی و نیز تامل در خصوصیات دانشجویان موضوعیت می یابد. معلم معماری ، با دانش فراشناختی از سرشت نامتعین مسایل معماری و راه حل های آن و نیز تفاوت های شخصیتی دانشجویان ، که سبک های یادگیری آنان را از هم متمایز می کند، باید مسیری را در کارگاه معماری پی بگیرد که تفاوت های دانشجویان در آن به رسمیت شناخته شده و مسیرها و منازل مختلفی در طول آن برای گروه های مختلف دانشجویان تعریف گردد تا به اثربخشی بهتر آموزش کارگاهی معماری بینجامد.