قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد

فساد اداری به عنوان یکی از ثمرات افسارگسیختهی بوروکراسی، به دلیل پیامدهای ناگواری اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن، همواره موردتوجه دولت ها در برخورد با آن بوده است. در کشور ما نیز با توجه به رویکردها و راهبردهای موجود اقدامات چندی در این خصوص انجام گرفته است که آخرین آن تصویب تاکنون ارتقاء سلامت اداری و مقابله با فساد در سال 1390 ، توسط مجمع تشخیص مصلحت نظاممیباشد.این پژوهش که با هدف بررسی مفهوم فساد و رویکرد پیشگیرانهی قانون ارتقا سلامت اداری با بهره گیری از منابع کتابخانهای انجام گرفت از نظر هدف از نوع نظری، توسعهای میباشد که با روش توصیفی- تحلیلی انجام گردید. نتایج حاصله از تحقیق، پس از مشخص شدن تعاریف، انواع وپیشینه ی اقدامات مقابله با فساد اداری در ایران، نشان داد که در قانون جدید دولت با استفاده از ابزارهای غیر کیفری وتدابیر پیشگیرانه به مقابله با فساد اداری بپردازد. مواردی که در قانون جدید مورد توجه قرار گرفته عبارتند از: توجه به مقولهی شفاف سازی فرآیند اداری، بالا بردن سطح آگاهی مردم، بهره گیری از فنآوری اطلاعات و نرم افزارهای رایانهای، حمایت از مخبرین و گزارش دهندگان و مشروط بر برخی تدابیر پیش بینی شده میباشد. هم چنین عدم تعیین ضمانت اجرا در بخشی از قانون موجب شده تا امید چندانی به اجرایی بودن قانون مذکور نباشد.