بررسی تأثیر شوری آب آبیاری بر عملکرد محصول چغندرقند

یکی از مشکلات اساسی در امر کشاورزی مناطق خشک و نیمه خشک ایران وجود منابع آب باکیفیت نامطلوب میباشد. وجود آبهای شور موجب ایجاد محدودیت زیادی برای توسعه کشاورزی و استفاده از منابع آب وخاک شده است. از این رو برنامهریزی و مطالعه بر روی کشت گیاهان مقاوم و یا نیمه مقاوم به شوری و استفاده بهینه از منابع آب و خاک ضروری به نظر میرسد. میزان کاهش عملکرد محصولات زراعی در درجات مختلف شوری خاک و آب به وسیله آزمایشگاه شوری آمریکا مورد مطالعه قرار گرفته است ولی مقادیر ارائه شده نمیتواند در سایر شرایط اقلیمی کاملاً صدق نماید. لذا تعیین مقاومت گیاهان مختلف به شوری خاک و آب و کاهش عملکرد آنها به منظور استفاده در برنامهریزیهای هر اقلیم لازم است. بررسی امکان استفاده از آبهای موجود در منطقه با توجه به میزان عملکرد محصول میتواند در جهت تخصیص آب و طراحی سیستمهای آبیاری و زهکشی و بهرهبرداری اصولی و بهینه از این گونه منابع خاک و آب مفید واقع شود. در این مطالعه نوع کیفیت آب آبیاری از قرار شوریهای 2، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به منظور بررسی عملکرد چغندرقند در چهار تکرار در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات زهکشی و اصلاح اراضی رودشت واقع در شرق اصفهان از اردیبهشت تا آذر سال 1386 اجرا شد. نتایج حاصله نشان میدهد که اعمال آبیاری با شوریهای فوق تفاوت معنیداری را از نظر عملکرد غده، درصد ناخالص قند و عملکرد قند نداشته است. به طوریکه متوسط عملکرد غده در تیمارهای فوق به ترتیب 41437، 40019 و 39037 کیلوگرم در هکتار و میزان درصد قند ناخالص 15/21، 98/20 و 99/20 و میزان عملکرد قند 8761، 8398 و 8189 کیلوگرم در هکتار بوده است. در این مطالعه همچنین روابط بین شوری آب آبیاری و شوری خاک نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.