بررسی عوامل موثر در پایداری بسترهای شهری ( نمونه موردی محور هوانیروز حد فاصل دریاچه خلیج فارس تا چهارراه کاج)

شهر تهران در چند سال اخیر با توسعه شتابناک خود به سوی نا پایداری، تراکم توده ها، غلبه محیط مصنوع بر طبیعی ونابودی کامل پیش میرود و این عدم توازن، باری ویرانگر بر دوش طبیعت شهر میگذارد و در نتیجه ساختار شهر در جهتازهم گسیختگی پیش میرود. امروزه در محورهای زیادی از شهر به دلیل گسیختگی در بافت شهری و کاهش تعلقاتهمگانی از کیفیت زندگی و محیط های جمعی کاسته شده است. رشد عنان گسیخته شهر تهران طی نیم قرن گذشته، باعث از دست رفتن ارتباط موثر فضاهای معماری با نیازهای روحی روانی انسان و کاهش حس تعلق به مکان های پیرامون شدهاست.حفظ ارزشها و طراحی معماری در جهت ارتقا کیفیت زندگی و ایجاد حس تعلق در افراد، همچنین با توجه به پایداری فرآیندهای طبیعی و نیازهای روحی روانی انسان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پروژه به وجود آوردن شرایطی بر مبنای زیست پذیری در خیابان هوانیروز که یکی از این خیابان های اصلی با بافت نا مناسب شهرک گلستان است، می باشد. عرصه های فعالیت در شهر تهران، با استفاده از محدوده های مستعد توسعه و تبدیل کاربری های ناهم سنخ، نا مناسب ونا سازگار با محیط شهری( مانند کاربری های نظامی، انبار های متروکه و صنایع مزاحم) گسترش یافته و در عرصه های خاص مانند بافت های متراکم با دسترسی های ضعیف محدود شده است که از اصلی ترین ضعف های عرصه فعالیت شهری به شمار می رود. با توجه به قانون خارج شدن زمین های نظامی از محدوده شهری و وجودزمین هلیکوپتر سازی (حد فاصل شرق دریاچه چیتگر تا چهارراه کاج) با وسعت زیاد در خیابان هوانیروز، شرایط مناسبی را در قرار گیری فعالیت های جمعی و فردی برای باز زنده سازی و بهبود عملکرد بافت منطقه همچنین سرزنده سازی این خیابانفراهم می کند.