اولویت بخشی عوامل موثر در بهبود وضعیت محله های بافت فرسوده محدوده مرکزی شهر اهواز

بافت های فرسوده شهری مشکلات امنیتی، اجتماعی و اقتصادی برای شهرها به شمار می روند و در حقیقت می توان از آنها با نام بافت های ناکارآمد شهری یاد کرد. ارزیابی این فضاها از لحاظ شاخص های کیفی می تواند راهی جهت افزایش قابلیت زندگی آنها باشد. هدف این پژوهش نیز بررسی وضعیت بافت های فرسوده مرکزی شهر اهواز است. برای دست یابی به این هدف از راهبردی، کاربردی و شیوه ای توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای- پیمایشی مبتنی بر پرسشنامه استفاده شده است. از تعداد چهار شاخص برای ارزیابی کیفی محلات فرسوده محدوده مرکزی شهر اهواز بهره گیری شد که بنا به نظر کارشناسان رتبه بندی آنها صورت گرفت. لازم به اشاره است که وزن دهی به شاخص در محیط Choice Expert انجام شده است. بنا بر نظرات کارشناسان شاخص ترافیک با وزن 569/0 بیشترین اولویت را در بهبود کیفیت محلات بافت فرسوده مرکز شهر اهواز خواهد داشت و در رتبه های بعد به ترتیب شاخص دسترسی با وزن 19/0 ،شاخص امنیت با وزن 178/0 و در نهایت شاخص مسایل اجتماعی با وزن 063/0 قرار دارند. بنابراین نتیجه گیری می شود که بهبود ترافیک در محدوده بافت فرسوده مرکز شهر اهواز به میزان بیشتری می تواند در قابلیت زیست پذیری آن موثر باشد و این محدوده به دلیل مراکز جاذب سفری چون مراکز تجاری، اداری، گردشگری و غیره که موجب خیل زیاد افراد در این محدوده شده است، از مسایل اجتماعی کمتری برخوردار است.