حریم و محرمیت در خانه های سنتی ایرانی و مقایسه آن با خانه های معاصر

خانه یک سیستم پیچیده ای است که انسان در آن به سکنا میپردازد و بیشترین زمان عمر خود را درآن سپری میکند و به زندگی روزه مره خود میپردازد. به سبب این امر خانه و محل سکونت بایستی انسان را از لحاظ جسمانی که یک پناهگاه و محل آسایش و آرامش تلقی میشود،پشتیبانی کند وهمچنین از لحاظ روحی این کار را تداعی کند.در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی به بررسی عوامل چون محرمیت،درونگرایی و خلوت و قلمروو همچنین بحث اشرافیت در خانه های قدیمی و امروزی خواهیم پرداخت.زیرا با بررسی های انجام شده ما در میابیم که عوامل ذکر شده فوق در خانه امروزی بسیار کاهش یافته و یا کلا از بین رفته است. وحذف و یا نبود این ویژگی های مهم وارزشمند در یک خانه باعث کاهش سطح کیفیت زندگی امروزی انسان گردیده است.مهمترین پرسش این تحقیق را میتوان اینگونه بیان کرد : چگونه میتوانیم با روش های طراحی معماری این ویژگی ها را در بنا ها و ساختمان های امروزی افزایش دهیم و باعث افزایش سطح کیفیت زندگی افراد در خانه ها شویم. پس هدف ما در گرد آوری این مقاله آن است که اثبات کنیم که شکل وفرم طراحی معماری سنتی گذشته میتواند پاسخگوی بسیار خوبی برای ایجاد محیط با محرمیت بیشتر و ایجاد قلمرو و خلوت و کاهش اشرافیت خانه ها به یکدیگر باشد.تا ما بتوانیم به سطح کیفیت بهترزندگی در خانه های امروزی دسترسی پیدا کنیم.