بررسی و سامان دهی بافت های فرسوده شهری با تاکید بر مدیریت بحران مطالعه موردی شهر صالحیه شهرستان بهارستان استان تهران

بافت های فرسوده شهری که به عنوان نماد بارزی از محرومیت شهری تلقی می گردند ، چنانچه در اولویت برنامه های بهسازی و نوسازی شهری قرار نگیرند تحقق توسعه پایدار شهرهای کشور را با نا ممکن هایی رو به رو می سازند. یکی از مناطقی که به عنوان نمونه ای از شهرهای جدیدالتاسیس با این مشکلات دست و پنجه نرم می کند، شهر صالحیه از توابع شهرستان بهارستان در حاشیه جاده ساوه استان تهران میباشد . وجود قطعات مسکونی کوچک و گاها چند طبقه ، بناهای فاقد استحکامات اولیه در ساختمان سازی ، معابر کم عرض و عمر متوسط بالای 30 سال برای چنین بناهایی و تراکم جمعیتی در بافت های فرسوده ،ازمشکلات اصلی این بافت از شهر صالحیه می باشد. .پژوهش حاضر از نوع توصیفی، تحلیلی و پیمایشی است که پس از تحقیقات میدانی، مصاحبه و تکمیل پرسشنامه، در تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای 1.10 GIS Arc و .16 Spss و روشهای AHP در وزن دهی و SWOT در تحلیل نقاط داخلی و خارجی و اتخاذ استراتژی استفاده شده است.نتایج حاصل از مدل رگرسیونی بافت فرسوده بیانگر این مطلب بود که متغییرهای سالهای سکونت، سطح درآمد، عمر ساختمان و سطح تحصیلات به ترتیب الویت بیشترین سهم را در نوسانات و میزان فرسودگی بافت منطقه مطالعاتی دارند.همچنین نتایج حاصل از امکان سنجی و نظرسنجی نیز نشان داد، راهکارهای عملیاتی تجمیع زمین و اختصاص تسهیلات و تشویقات جهت نوسازی واحدهای فرسوده ، به جذب مشارکت شهروندان و در عین حال به بهبود مدیریت بحران در این بافت ها خواهد انجامید. تحلیل جدول SWOT نشان داد که جهت بقا و پایداری اجتماعی، اقتصادی و کالبدی بافتهای فرسوده شهر صالحیه باید نقاط ضعف را به حداقل رساند و از تهدیدها اجتناب نمود.به عبارتی دیگر با توجه به حساسیت و آسیب پذیری بافت مذکور ضمن بهره گیری از توان و پتانسیل مشارکت مردم و توانمندسازی اقتصادی آنان با ایجاد هم افزایی و پایداری اجتماعی و تقویت طرح تجمیع، به ارتقای مدیریت بحران کمک نمود.