بررسی تاثیر جو سازمانی بر مدیریت دانش

امروزه دانش به عنوان یک منبع حیاتی برای کسب برتری رقابتی شناخته شده و مدیریت دارایی های دانشی ضرورت بیشتری یافته است. در این راستا، اشتراک دانش به عنوان یک عنصر کلیدی در فرایند مدیریت دانش شناخته شده است. جو سازمانی مربوط به تعیین ویژگی های قابل اندازه گیری محیط کار است که به طور مستقیم یا غیر مستقیم توسط کسانی که در این محیط کار می کنند درک شده است و فرض می شود که روی انگیزش و رفتارشان تاثیر می گذارد. همچنین به عنوان منبعی موثر و بانفوذ جهت شکل دهی رفتار عمی می کند. مدیریت دانش شامل فر ایندهای سازمانی است که ترکیب هم افزایی از ظرفیت پردازش داده و اطلاعات، توسط فناوری اطلاعات، و ظرفیت خلاقیت و نوآوری توسط انسان را جستجو می کند. مدیریت دانش را فرایندی تعریف می نمایند که از طریق آن سازمان با استفاده از دارایی های فکری و مبتنی بر دانش خود به تولید ارزش و ثروت می پردازد اما به نظر می رسد در تمام این موارد تلقی یکسانی از مدیریت دانش وجود داشته باشد . سرمایه اجتماعی مبنایی است برای توضیح و توصیف ارتباطات میان افراد وسازمان ها. مدیریت دانش رویکرد جامعی جهت ترسیم چشم انداز گسترده و همه جانبه برای سازمان است و تمرکز اصلی آن بر ایجاد و به کارگیری دانش و نهایتا، دستیابی به اثربخشی سازمانی می باشد. مدیریت دانش از یک فرایند چند مرحله ای پیروی می کند. مدلی که در این تحقیق برای مدیریت دانش استفاده شد، مدل عمومی مدیریت دانش می باشد. شامل 4 مرحله است که عبارت است از : خلق دانش، ذخیره سازی دانش، انتقال دانش و کاربرد دانش. در موفقیت مدیریت دانش محورهایی نقش دارند که در این تحقیق اثر دو عامل جو سازمانی و ساختار سازمانی بر مدیریت دانش سنجیده شد. در این تحقیق محقق به دنبال شناسایی رابطه بین جو سازمانی و مدیریت دانش می باشد تا در جهت بکارگیری و اجرایی کردن مدیریت گام بردارد.