تعیین دوره تناوب اصلی سازه با برداشت خردلرزه ها (مطالعه موردی : ساختمان پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله)

دوره تناوب اصلی ساختمان، یکی از مهمترین پارامترهای طراحی لرزه ای به شمار می آید. روش های مختلفیهمانند تحلیل های عددی، به کارگیری روابط آیین نامه ای و برداشت های لرزه ای دستگاهی جهت برآورد اینپارامتر ارایه شده است. مدلسازی دقیق و طرق مختلف تحلیل سازه در روش های تحلیل عددی، در برآوردمقدار دوره تناوب سازه بسیار تاثیرگذار می باشد. از سوی دیگر نیز روابط پیشنهاد شده دوره تناوب درآیین نامه های طراحی لرزه ای بسیار متنوع و متفاوت می باشد. یکی از روشهای قابل اتکا در تعیین دورهتناوب اصلی سازه ها، استفاده از متدهای مبتنی بر گذر امواج لرزه ای از درون سازه همانند خردلرزه ها (ابزاریکارآمد، دایمی، مانا و مقرون به صرفه) و برداشت آن در طبقه فوقانی و تحتانی سازه می باشد. در این مقالهدوره تناوب اصلی یک سازه نمونه (ساختمان اصلی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله) بههر سه روش عددی، آیین نامه ای و تجربی به دست آمده است. در دسترس بودن جزییات سازه ای اینساختمان، امکان مدلسازی دقیق را فراهم نموده است. همچنین دو روش نسبت طیفی استاندارد SSR ونسبت طیفی مولفه های افقی به مولفه قایم HVSR با برداشت خردلرزه ها با دستگاه های لرزه نگار، در سهتراز پی، حیاط و بام ساختمان بکار گرفته شده است. همچنین اکثر روابط دوره تناوب ارایه شده درآیین نامه های لرزه ای موجود نیز برای این ساختمان استخراج و محاسبه شده است. مقایسه دوره تناوب هایحاصل از این سه روش به همراه تفسیر تطابق ها و اختلاف های مشاهده شده بین آنها، از مهمترین نتایجاین پژوهش بوده است.