تحلیل تاثیر عوامل جمعیتی و توسعه اراضی ساخته شده بر پراکنده رویی در شهر- منطقه مرکزی مازندران

اهداف: در مقاله حاضر، به تحلیل تاثیر عوامل جمعیتی و توسعه اراضی ساخته شده بر پراکندهرویی در شهر-منطقه مرکزی مازندران پرداخته شده است. 1 روش: روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و جهت طبقه بندی تصاویر هوایی لندست شهر- منطقه مطالعاتی طی سالهای 1931 تا 1931 ،از دستور طبقه بندی نرم افزار 8.ENVI4 استفاده شد. خروجی این نرمافزار برای تحلیل مراحل بعدی پژوهش، در اختیار سیستم اطالعات جغرافیایی قرار گرفت تا رابطه میان جمعیت و تبدیل اراضی به مصارف شهری و منطقهای بررسی شود. روشهای تحلیلی مورد استفاده در این پژوهش، روش تحلیل سیاه-سفید و شاخص تعادل تراکم است که بر مبنای بررسی متغیرهای جمعیت و نرخ رشد آن،تغییرات تراکم جمعیت و روند توسعه اراضی ساختهشده و نرخ رشد آن، به تحلیل روند پراکندهرویی میپردازد. یافته های پژوهش، حاکی از همگرایی غیرمتمرکز در روند تحوالتتوسعه اراضی است که با کاهش تراکم جمعیتی در حومه همراه است.یافته ها/ نتایج: نتیجه حاصل از بررسی فرضیه سیاه- سفید، مبتنی بر کاهش پراکنده رویی در منطقه شهری بابل )کاهش شاخص پراکندگی با مقادیر14/14 ،93/14 و 13/7 )روند نزولی)کاهش شاخص پراکندگی از 91/93 به 13/7 )و سپس صعودی )افزایش شاخص پراکندگی از 13/7 به 33/49 )پراکندهرویی ساری و روند صعودی )افزایش شاخص پراکندگی از44/11به 11/39 )و سپس نزولی )کاهش شاخص پراکندگی از 11/39 به 14/1 )قایمشهر است. نتیجهگیری: این روندها نشان میدهد که تحوالت فضایی در محدوده مطالعاتی طی سالهای1931 تا 1931 ،دارای فراز و نشیب زیادی بوده است و برای بهبود و تقویت کیفیت زندگیدر شهر-منطقه مذکور، باید به مدیریت توسعه اراضی با استفاده از تدوین برنامههای مدون شهری و منطقهای پرداخته شود.