بررسی رابطه نماز با میزان افسردگی در دانشجویان دانشگاه شاهد تهران

مقدمه: افسردگی یکی از اختلالات شایع خلقی در بیشتر جوامع بشری می باشد و شیوع آن در بین دانشجویان تا 61% گزارش شده است. امروزه روشن شده که تامین نیازهای روانی و عاطفی در گرو معنویت و دین نهفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین افسردگی و نماز در دانشجویان دانشگاه شاهد تهران انجام شده است روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1395 بر روی384 دانشجوی مشغول به تحصیل در دانشگاه شاهد که به روش تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند با پرسشنامه سه قسمتی اطلاعات فردی، رفتارهای مذهبی مرتبط با به پاداری نماز وآزمون افسردگی بک صورت گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در سطح معنی داری p<0/05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره افسردگی در کسانی که نگرش مثبت نسبت به نماز داشته اند، آنها که هر روز و مرتب نماز می خوانند، کسانی که نگرش آنها نسبت به خود فردی مذهبی است و کسانی که به اوقات نماز در مساجد و انجام تکالیف دینی اهمیت می دهند به طور معناداری پایین تر است (P<0.05). البته بین نماز خواندن با نخواندن و میزان افسردگی رابطه معنی داری وجود داشت همچنین گرایش نسبت به نماز دربین خانمها نسبت به آقایان به طور معناداری بیشتر بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش و اهمیت دادن به سایر مستحبات که موجب کاهش میانگین نمره افسردگی می شود، پژوهشگران پیشنهاد می کنند برای برخورداری از فواید جسمی و روحی نماز در کاهش و رفع افسردگی نسبت به ترویج فرهنگ نماز و اقامه نماز در دانشگاهها و جامعه اقدامات موثرتری انجام گیرد.