مقایسه تیوریکی تجربی کاربردهای مدل برنامه ریزی خطی در تعیین الگوی کشت بهینه ی فعالیتھایی زراعی

ماهیت تولیدات کشاورزی به دلیل عوامل غیرقابل کنترل از قبیل عوامل جاری، آفات و امراضی، نوسانات بازار محصول و نهاده، تصمیم گیری کشاورزان و به ویژه زارعین خرده پا را همواره دچار مشکل ساخته و گاه زیان های سنگینی به آنان تحمیل می نماید. فنون و روشهای متفاوتی در زمینه مدیریت این مسایل وجود دارد که یکی از متداولترین آنها استفاده از برنامه ریزی ریاضی می باشد(محمودی و دیگران، 1386). الگوهای برنامه ریزی خطی از دهه های گذشته و بویژه در عصر حاضر برای نیل به اهدافی از قبیل سیاست گذاری در بخش کشاورزی، تعیین الگوی بهینه کشت و ترکیب نهاده های کشاورزی، بررسی الگوهای مختلف کشت و ... کاربردهای فراوانی یافته است (باقریان و دیگران، 1386) با عنایت به اهمیت فعالیت های کشاورزی در توسعه مسایل اقتصادی و از آنجا که افزایش درآمد حاصل از فعالیتهای کشاورزی، یکی از ابزارهای مهم توسعه بخش کشاورزی می باشد و تاثیر مستقیم آن بر فرایندهای اقتصادی کشور، در مقاله حاضر سعی شده است کاربرد مدل برنامه ریزی خطی در تعیین الگوی کشت بهینه ی فعالیتهای زراعی با رویکرد تیوریکی، مقایسه ای بیان گردد. همچنین سعی بر آن است، ضمن عنوان یافته های تحقیقات تجربی گذشته، به مقایسه تیوریکی این تحقیقات و بحث و نتیجه گیری آنها پرداخته شود.