تاثیر آموزش فلسفه به نوآموزان پیش دبستانی عشایر برای محرومیت زدایی

کودکان بزرگترین سرمایه هر کشور به حساب می آیند در حقیقت، ثروت یک ملت و کیفیت زندگی اش در چند دهه آینده را می توان برحسب وضعیت کودکان امروز و توانایی هایشان برای حل مشکلات خود، خانواده و جامعه و کشورشان تعیین کرد. کودکی اولین و مهمترین دوره زندگی آدمی است پرداختن به تربیت کودک در سال های اولیه زندگی موقعیت بسیار مناسبی برای جلوگیری و یا کاستن از اشکالات یادگیری است و منافع ماندگاری برای خانواده و اجتماع از جمله تقویت ارزش های اخلاقی، اجتماعی شدن، بسیج اجتماعی و فلسفه دارد، فلسفه، برای کودکان در ایجاد برخی از مهارت ها فایده هایی دارد. آموزش بیش از هر چیز، سپردن دانستنی به دیگران است مهمترین مشکل اغلب معلمان در برخورد با کودکان محروم تحمل خصوصیات روانی آنان است، بویژه خصوصیاتی که با رفتار آنان ارتباط دارد. جامعه عشایری به لحاظ فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جایگاه ویژه ای دارند آنچه که در خصوص جامعه عشایری باید مد نظر قرار گیرد این است که به رغم تحولات و دگرگونی های سیاسی متوالی در جوامع و ظهور و سقوط حکومت های مختلف در این جوامع و به دنبال آن اتخاذ سیاست های گوناگون و گاها متناقض در مورد عشایر ما این جامعه توانسته است تاکنون ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی خویش را حفظ نموده است. هر نوع بحث درباره کودکان محروم و برنامه آموزشی مختص آنها باید برای معلمی که با گروه خاصی کودک کار می کند نوعی ارایه فرضیه ها قابل اجرا تلقی شود، فرضیه هایی که قرار است بطور عینی در کلاس در بوته آزمون قرار گیرند تاثیر آموزش بر زندگی کوچ نشینان جامعه عشایر کوچنده به علت شیوه زندگی و داشتن تحرک دایمی از دید و دسترس محققین به دور مانده است و کمتر زیر ذره بین تحقیق و مطالعه بوده است بی شک انجام اصلاحات در ساختار و زیر ساختار نظام تعلیم و تربیت کشور مستلزم پرداخت هزینه است و این امر به آموزش نیازمند است. امروزه برنامه ریزان آموزشی و کارشناسان تعلیم و تربیت اعتقاد دارند آموختن روش تفکر فلسفی برای کودکان به عنوان یک اقدام آموزشی است که به بهبود تفکر در کودکان منجر می شود.