یک نظریه در مرز عملی P-DEA تعیین مرز عملی با توسعه مدل جمعی در DEA

نظریه مرز عملی ابتدا توسط پاردی و صولتی (2005) معرفی شد. آنها سعی در گسترش واحد تصمیم گیرنده (DMU) کارا بر اساس بهبود کارایی به اندازه مشخصی داشته اند. از این رو مدل برنامه ریزی خطی P-DEA را برای گسترش کارایی واحد کارا ارایه دادند. زیرا برای مدیریتیک مجموعه مهم می باشد تا اهدافی برای واحدهای کارا در راستای پیشرفت سازمان براساس تغییراتممکن در سطح ورودی و خروجی واحدهای تصمیم گیرنده تعیین شود. این واحدهای جدید به نسبت کاراتر می توانند براساسمرزهای پیشرفته جدیدی تولید شوند. این مرز که مرز عملی نام دارد بطور تیوری برای نشان دادن قابلیت توسعه واحدهای تصمیمگیرنده کارا استفاده شده است. در این مقاله ابتدا مدل P-DEA را مورد بررسی بیشتری قرار داده و سپس روش جدیدی برای تعیین مرز عملی با توسعه مدل جمعی ارایه داده ایم.