ارزیابی مولفه های اثرگذار بر نوسازی بافت فرسوده سکونتگاه های شهری گامی در راستای تحقق رضایتمندی ساکنین از کیفیت محیط زندگی

رشد شتابان شهرنشینی و بروز مشکلات شهری باعث گردیده روابط منطقی زندگی شهرنشینی نابسامان و کیفیت کلی و قابلیت زندگی در آنها را به شدت کاهش داده و با فراهم کردن زمینه ناپایداری در آنها، باعث شکلگیری سکونتگاه های نامطلوب شهری از جمله سکونتگاه های غیررسمی و بافت فرسوده شده است. روند رو به رشد جمعیت شهر گرگان و به تبع آن گسترش فیزیکی این شهر طی دهه های اخیر باعث شده تا بیشترین میزان حاشیه نشینی از نوع سکونتگاه های غیرمجاز و ناپایدار سطح استان گلستان در شهر گرگان شکل بگیرد و شواهد و گزارشات نشان از روند تصاعدی ایجاد حاشیه های ناپایدار در مرکز استان دارند. از این رو پژوهش حاضر به بررسی شاخصها و مولفه های موثر و اثرگذار بر نوسازی بافت فرسوده سکونتگاه های شهری با هدف تحقق رضایتمندی ساکنین از کیفیت محیط زندگی خود میپردازد. روش پژوهش متناسب با ماهیت آن در چارچوب تحقیقات کاربردی محسوب میشود و از نظر شیوه انجام، توصیفی، تحلیلی است. جامعه آماری محله مسکونی انجیراب واقع در شهر گرگان و 200 پرسشنامه به عنوان نمونه در بین ساکنین توزیع شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و تحلیل فضایی آمارها از نرم افزار آماری SPSS و جهت سنجش و آزمون فرضیات پژوهش از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که، متغیر مشارکت ساکنین در نوسازی بافت فرسوده با میزان ضریب 0/216 و سطح معناداری 0/001، متغیرهای وضعیت اقتصادی و اشتغال ساکنین با میزان ضریب 0/397 و سطح معناداری 0/000، متغیر وضعیت بافت کالبدی سکونتگاه با میزان ضریب 0/475 و سطح معناداری و سطح معناداری 0/003 و متغیر میزان اعتماد ساکنین و شهروندان به مدیران شهری در امر نوسازی بافت فرسوده با میزان ضریب 0/129 و سطح معناداری 0/000 رابطه معناداری در سطح 95 درصد اطمینان همبستگی وجود دارد و وجود رابطه معنادار بین متغیر تایید می شود.