کارکردهای نیایش در منظومه هنری عطار

حمد و سپاس خداوند و راز و نیاز با وی، ازجمله سنت های معمول در اغلب شاهکارهای زبان فارسی است. از جمله این آثار،مثنوی های ارزشمند عطار نیشابوری است که سرشار از نیایش هایی زیبا، شورانگیز و البته هدفمند است که روح معنویت وایمان را در کالبد مخاطبان خویش زنده می کند و برخی از تعالیم ارزشمند خویش را پنهان و آشکارا به ایشان می آموزد.از این رو، این پژوهش به شیوه تحلیل محتوای کیفی به بررسی نیایش های عطار میپردازد. از رهاورد این تحلیل ها دریافتهمی شود که از جمله کارکردهای مهم دعا در مثنوی های عطار، القای امید به زندگی در این جهان است که در پرتو درکیژرف از عشق به خداوند طرح می شود. همچنین دوری از سرگردانی و پوچی و ترسیم چشم اندازی زیبا از جهان باقی کهپاسخی آشکار به نیاز جاودانگی و کمال طلبی روح انسان است.