بررسی تطبیقی شخصیت زن در رمان های خدیجه و سوسن ازرضوی عاشورو جزیره ی سرگردانی ازسیمین دانشور

عنصر شخصیت یکی از مهم ترین عناصر ادبیات داستانی به شمار می رود. اهمیت این عنصر در آن است که عناصر دیگر در جوار آن معنا و مفهوم می یابند و پیکره ی داستان را تشکیل می دهند. با ورود زنان به دنیای داستان نویسی واقعیت جامعه با نگاه زنانه در ادبیات به تصویر کشیده شد. از این رو شخصیت زن در آثار نویسندگان زن با هدف انتقال دغدغه ها بروز می یابد. در این پژوهش برآنیم با روش توصیفی-تحلیلی از منظر نقد فمنیستی به بررسی تطبیقی شخصیتهای زن در دو رمان خدیجه وسوسن از رضوی عاشور نویسنده ی زن مصری و جزیره ی سرگردانی از سیمین دانشور نویسنده ی ایرانی، با هدف دستیابی به دیدگاه این نویسندگان پیرامون شخصیت زن معاصر بپردازیم. مهمترین نتایج این پژوهش عبارتند از: سوسن نماینده ی زنان مصری و هستی نماینده ی زنان ایرانی در برهه ای از تاریخ هستند. این دو شخصیت محوری زیر بار ظلم نمی روند و در پی شکستن فرهنگ غالبند. این امر نشان دهنده ی دغدغه ی مشترک رضوی و سیمین است که خواهان نمایش سرگردانی زنانی هستند که توسط جامعه و در تقابل سنت و مدرنیته ی زمان خویش، دستخوش تحول قرار گرفته اند. با تحلیل شخصیت های زن در رمان های نام برده می توان به این نتیجه دست یافت که هر دو نویسنده به دنبال ساختارشکنی در اندیشه ی سنتی بوده اند.