بررسی نسبنامه ملوک ؛نسخه دو زبانه مغفول!

نسبنامه ملوک عنوان یکی از آثار برجای مانده از خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی است که طی سال های اخیر و به رغم غفلت ایرانیان، از سوی محققان خارجی و به ویژه آسیایی مورد توجه خاص قرار گرفته و با توجه به ویژگی های منحصر به فردی از جمله دو زبانه بودن متون کتابت شده در بخشی از آن، به عنوان منبعی ارزشمند برای مطالعات تطبیقی در حوزه های ادبی و نسخه شناسی دوران مغول در دست تحلیل و بررسی است. در این چارچوب، علاوه بر کشور ژاپن و تعدادی از کشورهای آسیای میانه، کارشناسان و محققان تاریخ مغول و مراکز انتشار آثار مرتبط با دوران حکمرانی مغولان بر نقاط مختلف جهان در مراکز پژوهشی کشور چین از جمله آکادمی علوم اجتماعی این کشور تحقیقاتی مبسوط را در این حوزه در دست انجام دارند؛ این نوشتار در پی آن است تا علاوه بر معرفی این نسخه ارزشمند تاریخی به مخاطبان پارسی زبان، با تمرکز بر بخش شعب مغول ، چند مورد از نتایج بدست آمده در بررسی های کارشناسی مشترک نگارنده با متخصصان خط مغولی در کشور چین را به علاقه مندان پژوهش های این حوزه ارایه نماید.