باز فروش مبیع

باز فروش مبیع را می توان در بیشتر نظام های حقوقی کنونی دنیا یافت. معنای آن فروش مبیع از جانب یکی از طرف های قرارداد است که در عین عدم مالکیت بر مبیع برابر قانون ملزم به حفاظت از آن است. این کار به منظور پیشگیری از انسداد نامحدود رابطه قراردادی و جلوگیری از فساد مبیع یا ازدیاد هزینه های نامتعارف نگهداری کالا صورت می پذیرد. کامل ترین باز فروش مبیع در کنوانسیون بیع بین المللی کالا 1٬980 وجود دارد. در حقوق ایران به ویژه در قوانین موضوعه، به رغم نیاز روزافزون نمی توان اثری از حق یا تکلیف باز فروش را یافت اما با دقت در پاره ای نهادهای سنتی همانند برخی از پیام های فسخ، تقاص، اداره مال غیر و حتی با استفاده از تصمیمات قضایی، کمابیش می توان به نتیجه ای برابر با چنین نهادی دست یافت.