پراگماتیسم و فلسفه تحلیلی

پراگماتیسم در طبقه بندی فلسفه معاصر به دو سنت تحلیلی و قاره ای جایگاه بینابینی دارد و البته قرابت ان به فلسفه تحلیلی بیشتر است. پیوند میان پراگماتیسم و فلسفه تحلیلی را در نیمه نخست قرن بیستم می توان در تاثیری ملاحظه کرد که اندیشه پدیداورندگان این سنت،به ویژه ویلیلم جیمز بر فیلسوفان تحلیلی به ویژه ویتگنشتاین گذاشته است چنانکه می توان مشابهت هایی میان سخنان جیمز و بخشی از نظریات ویتگنشتاین مثل نظریه مشابهت خانوادگی، مشاهده کرد. تاثیر و تاثر میان این دو سنت فلسفی در نیمه دوم قرن بیستم چندان گسترش یافته است که فیلسوفان برجسته سنت تحلیلی در این دوره پراگماتیست هایی چون کواین، کریپکی، پاتنام، رورتی و سلارز بودند و از این رو مفهوم پراگماتیسم تحلیلی مطرح شد. در این مقاله ابتدا درباره نسبت میان اندیشه های ویلیلم جیمز و ویتگنشتاین بحث می شود و پس از ان نسبت میان پراگماتیسم و فلسفه تحلیلی در نیمه دوم قرن بیستم در پرتو بررسی اندیشه های رورتی و سلارز کاویده می شود.