بررسی قراردادهای نفتی بیع متقابل در چارچوب مدل مخاطرات اخلاقی مضاعف

در مقاله پیش رو با استفاده از رویکرد مخاطرات اخلاقی مضاعف، قراردادهای بیع متقابل (نسل سوم)مدلسازی شده و با استفاده از تابع تولید کاب داگلاس قرارداد بهینه در این حالت به دست آمده است.نتایج حاصل از مدلسازی ریاضی قرارداد بیع متقابل نشان میدهد قراردادهای بیع متقابل موقعیتبهینه اول و دوم مخاطرات اخلاقی مضاعف را ندارند زیرا این قراردادها نوعی قرارداد هزینه+پاداشمی باشند و قطعی بودن مقدار دستمزد قبل از آغاز عملیات، انگیزه کافی برای کارگزار جهت ارایهسطوح تلاش بهینه را ارایه نمیدهد. در مدل مخاطرات اخلاقی مضاعف مقادیر بهینه با توجه بهمطلوبیت انتظاری کارفرما و کارگزار به دست میآید. از آنجا که تولید ناشی از تلاش مشترک طرفینمی باشد، برای نزدیک شدن به موقعیت بهینه، قرارداد باید بلندمدت بوده و به گونه ای طراحی می شودکه هردو طرف در سود و زیان پروژه شریک هستند.