تعیین اثربخشی آموزش درمان گروهی شناختی رفتاری بر سازگاری تحصیلی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش درمان گروهی شناختی- رفتاری بر بهبود سازگاری تحصیلی نوجوانان بود. جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ناحیه 4 مشهد میباشد که تعداد آن ها بر اساس استعلام؛ 4800 نفر بوده است. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیریتصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده گردید؛ به این صورت که ابتدا از بین کلیه دبیرستان هایپسرانه دوره دوم که تعداد آنها 48 دبیرستان بوده است، تعداد 15 مدرسه انتخاب شده و از 10 مدرسه15 دانش آموز و از 5 مدرسه دیگر 15 دانش آموز به صورت تصادفی ساده انتتخاب و مورد آزمون قرارگرفته اند. از نمونه پیشنهادی 15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش قرار می گیرند و شیوهگروه درمانی شناختی رفتاری بر گروه آزمایش اجرا گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ (1993) بود. پس از اجرای گروه درمانی شناختی- رفتاری، داده های جمع آوری شده در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادتفاوت میانگین های تعدیل شده سازگاری دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون از نظر آماری معناداراست. بدین معنی که آموزش گروه درمانی شناختی رفتاری بر بهبود سازگاری تحصیلی نوجوانان پسر موثر است. بنابراین تلاش در جهت آموزش نوجوانان ناسازگار باعث افزایش سازگاری و کاهش درطول زندگی می گردد.