ترکیب فعلی و یکپارچگی واژگانی

بررسی ساختار موضوعی ترکیب های فعلی نشان می دهد که در زبان فارسی، علاوه بر موضوع درونی، ترکیب فعلی نیز از طریق انضمام موضوع بیرونی و مفعول غیر صریح با ستاک برگرفته فعلی ساخته می شود.برساخته ترکیب های فعلی، انضمام هم زمان دو موضوع، افزوده، صفت، گروه اسمی، صفتی و حرف اضافه ای نیز مشاهده می شود. ترکیب های فعلی گروهی، ترکیب های فعلی با کلمات ربط، ترکیب های فعلی گسترش پذیر، وجود ساخت موضوعی و ارجاعی سازه غیر فعلی ترکیب های فعلی، ترکیب های فعلی ارجاعی و انضمام چندگانه، موید نادرستی دو فرضیه محدودیت بدون گروه و یکپارچگی واژگانی است و نشان دهنده تعامل با حوزه زبانی صرف و نحو و در باز سازی می باشد. روابط یکسان بین سازه های جمله و ترکیب فعلی، از نظر ساختار موضوعی و غیره موضوعی، موید مشارکت نحو در واژه شناسی و دسترسی قواعد نحوی به ساختار درونی سازه ها می باشد. داده های ترتیب فعلی نشان می دهند که نه تنها برون داد صرف، درونداد نحو و در جمله سازی و گروه نحوی واقع می شود، بنابراین، صرف و نحو، نه به صورت ترتیبی، بلکه به صورت دوسویه با هم ارتباط دارند. تغییر ظرفیت فعل و ارجاعی بودن سازه غیرهسته ترکیب های فعلی نیز موید تعامل صرف و معنی شناسی می باشد.