بررسی برخی پاسخهای فیزیولوژیک سه توده بومی زعفران (Crocus sativus L.) ایران به تنش شوری

به منظور بررسی اثر تنش شوری بر برخی رفتارهای فیزیولوژیکی گیاه زعفران، سه توده بومی جمع آوری شده از شهرستان های گناباد فردوس و تربت حیدریه تحت اثر شوری آب آبیاری با مقادیر هدایت الکتریکی0/5و3و6و9و12 دسی زیمنس بر متر طی دو سال آزمایشی در زیر یک محافظ باران و در گلدان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات شوری یزد انجام شد که سه سطح توده بومی و پنج سطح شوری در آن ها به صورت فاکتوریل توزیع شدند. پس از سبز شدن یکنواخت بنه ها، به تدریج و با فواصل زمانی هفتگی، آب شور با هدایت الکتریکی موردنظر برای آبیاری هر گلدان اضافه شد و کسر آبشویی 30 درصد برای کنترل شوری خاک اعمال گردید. نتایج نشان داد که با افزایش میزان شوری، محتوی نسبی آب6/26 درصد، وزن خشک اندام هوایی19/80 درصد تعدادکل برگ 17/042درصد وزن خشک بنه 49/42 درصد، غلظت قندهای احیاکننده در بنه و برگ 43/36و23/72 درصد کاهش و میزان نشت یونی غشاء سلولی در بنه و برگ 34 و 27 درصد، غلظت یون سدیم 70 درصد، نسبت سدیم به پتاسیم66/66 درص د و غلظت پرولین در برگ 2/88 برابر نسبت به شاهد افزایش یافت، که در اکثر موارد این نوسانات با اعمال تنش 3 دسی زیمنس بر متر آب آبیاری مشاهده می گردد . نتایج همچنین نشان داد که توده بومی گناباد ازنظر صفات رشدی مثل تعداد کل برگ، وزن خشک اندام هوایی و تعداد کل بنه نسبت به دو توده دیگر برتری دارد اما ازنظر مقدار کلروفیلbمجموع کلروفیلa,b توده بومی فردوس از برتری نسبی برخوردار است.