بررسی مشروعیت دادگاه انقلاب اسلامی با نگاهی به صلاحیت و ساختار دادگاه انقلاب

وقتی سخن ازصلاحیت دادگاهها میشود اولین مفهومی که به ذهن متبادر میشود معنای شایستگی وسزاواری و اهلیت است. صلاحیت عبارت است از اختیاری که برای رسیدگی به مجموعه ای از دعاوی یا شکایات با اوصافی معین به مراجع قضایی اعطا میشود؛ فلسفه این امر جلوگیری از اختلاط غیر ضروری پروندههای حقوقی و کیفری و فروعات هر کدام با یکدیگر و ایجاد بستری مناسب برای رسیدگی و دادرسی ضابطه مند و قانون مدار نسبت به هر یک از آنها است. این رساله؛ نگاهی به قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 1378 و قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 1392 به مقایسه ی صلاحیت و ساختار دادگاه کیفری استان و کیفری یک و توضیح این دو پرداخته است، صلاحیت و انواع آن مشتمل بر صلاحیت ذاتی، محلی و شخصی، اقسام دادگاه های کیفری و صلاحیت هر یک از آنها، آرای قطعی و قابل تجدیدنظر در امور کیفری، مراجع رسیدگی به اعتراض تجدیدنظرخواهی یا فرجامخواهی نسبت به آرای دادگاههای کیفری و جرایم در صلاحیت هر یک از دادگاههای کیفری استان و کیفری یک، عناوینی هستند که در این نوشتار مورد توجه نگارنده بوده است؛ امید این موشکافیها ما را در تدوین قوانین کاربردی و بهروز، با حقوق و عدالت زنده و رو به تعالی همگام کند. در نهایت باید گفت :با توجه به پیشبینی دادگاه انقلاب در قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب، شبه های در مشروعیت آن وجود نخواهد داشت.در این پایان نامه از روش توصیفی – تحلیلی با بررسی مقاله، کتب حقوقی وسایت های معتبربه بررسی موضوع پرداختیم.