ضرورت و سابقه تدریس کشاوزی در دبستان

آموزشهای دبستانی نه تنها مقدمات بلکه زیر بنای تربیت و پرورش انسانها می باشد. از دیرباز با بیانات متنوع و با برنامه های گوناگون آموزش و برنامه ریزی درسی مبتنی بر شرایط محیطی مورد تاکید بوده است. از آنجا که نیاز مستمر وجامع انسان به محیط زیست و کشاورزی و محصولات مربوطه امری مسلم تلقی شده و شرایط محیطی همه جوامع بوده است لذا آموزش کشاورزی در سطح دبشتان سابقه ای قدیمی در ایران و جهان دارد. از اواسط رن نوزدهم با گسترش نظامهای جدید آموزش و پرورش در اروپا مزارع باغچه های تولیدی و سایر امکانات تدریس کشاورزی نیز برای مدارس ابتدایی تامین شد. این ایده به امریکا نیز منتقل ولی با پروژه های متنوع واهدافی وسیع نسبت به این مهم پرداخته شد. تا بدآنجا که هم اکنون مؤسسات مهمی چون FFA وH -4 و غیره هرکدام به نحوی تلاش به آشنا سازی دانش آموزان به مفاهیم کشاورزی و ایجاد علاقه و تعصب در آنان نسبت به بخش کشاورزی هستند. گرچه در ایران نیز از زمان قاجاریه آموزش کشاورزی در دبستان با تاسیس مدرسه "فلاحت مظفری" آغاز و فراز و نشیبهای فراوانی را طی کرد ولی متاسفانه امروز این امر حیاتی به فراموشی سپرده شده است؛ و کشاورزی جایی در برنامه های آموزشی در سطح دبستان حتی در روستا ها ندارد. در دنیا سه رویکرد عمده در آموزش کشاورزی در سطح دبستان معمول بوده است که در این مفاله سعی می سود ضمن معرفی آنها اهداف اساسی راهبردهای آموزشی همراه با سوابق تاریخی تدریس کشاورزی ارائه و از برنامه ریزان درسی تقاضا شود با عنایت به اهمیت کشاورزی در زندگی همه اقشار مملکت و سایر ضرورتها نسبت به لحاظ کردن این جریان در محتوای آموزشی دبستانها و با اتخاذ روشها و استراتژیهای مناسب ضعفهای گذشته را جبران و خدمت انقلابی خود را شجاعانه دنبال نماید.