شکل گیری جهان نمادین اسلامی–شیعی (تحلیل موردی: صمد بهرنگی)

اقدامات سکولاریستی و غرب گرایانه شاه در میدان سیاسی و نارضایتی نویسندگان و روشن فکران از مدرنیزم مطلقه او، ظهور گفتمان روشنفکران چپ غرب ستیز در دنیا و گسترش و جذابیت دیدگاه های مارکسیستی در ایران، فرآیند غرب ستیزی روشن فکران ایرانی را تسریع ساخت. صمد بهرنگی در آثار خود جنبه های نمادین مبارزه با غرب و جنگ با ستمگران را با زبانی ساده و بی پیرایه بیان میکرد. او به عنوان یکی از برجسته ترین نویسندگان عرفی گرا، ضد غرب و نمادساز در ادبیات داستانی ایران، با انتقاد از نظام آموزشی و مدارس کشور، آن را برگرفته از کتاب های آموزشی مربیان آمریکایی و غیرمرتبط با فرهنگ بومی میدانست.بهرنگی با زبانی نمادین در صدد تجهیز جامعه به الگوی مبارزه با ظلم و استعمار بود. او در داستان ماهی سیاه در دریای توده ها شنا می کند و در پایان فدا می شود. از دیدگاه و نگاه مارکسیستی او زمانی که تاریخ جوامع استبدادی سرشار از ظلم، کینه و زخم انباشته باشد با تکیه بر اقدام سریع و خشن فیزیکی می توان زخم های بزرگ را التیام بخشید.این پژوهش به شیوه تحلیلی –توصیفی در پی آن است که جنبه های نمادین مبارزه را در آثار نویسنده به ویژه در داستان ماهی سیاه مورد کنکاش قرار دهد.