تصویر ادبیات کودک در قاب ایدئولوژیک مسئولیت

اندیشه های کارل مارکس(1883 -1818م)، خواه به درستی فهمیده شده باشد و خواه نه، پس از یک دوره فترت با آزاد اعلام شدن فضای باز سیاسی در ایران پس از شهریور بیست، مجالی برای ترویج و تبلیغ پیدا کرد و خاص6ه به جهت ذات ضد سرمایه داری و ضد استثماریاش و نویدی که در جهت رفع نابرابری های اجتماعی برای توده به همراه داشت و مهمتر آنکه در فضای سیاسی روز، دست آویز روشن فکر پسندی برای دهن کجی به رژیم حاکم محسوب میشد، توانست گروهی از نویسندگان و شاعران ایرانی را به طور مقطعی یا دائم به خود باورمند بسازد. انعکاس نگرش های چپگرای این قبیل نویسندگان و شاعران در آثارشان، طبیعی بود. از جمله، صمد بهرنگی 1347 -1318، با اعتقاد به اینکه ادبیات کودک و نوجوان نباید صرفا سرگرم کننده باشد، تفکرات خود را که در بسیار جا ها از مارکسیسم وارداتی تاثیر پذیرفته بود در داستان هایی که برای کودکان و نوجوانان می-نوشت، وارد نموده و مخاطبان خود را به وجهی غیرمستقیم با مفرداتی از اندیشه های مارکس و عمدتا نیز با محوریت سرمایهداری، دیالکتیک تاریخی، تضاد طبقاتی و جامعه مواجه میساخت. این جستار به مثابه کوششی در جهت نیل به فهم دیگرگون های از داستانهای بهرنگی، در پی به دست دادن خوانشی مارکسیستی از آنها و رصد نمودن اندیشه های مارکسیستی انعکاس یافته در این داستان هاست.