مقایسه اشعار محمود درویش، جبران خلیل جبران و ابوطالب مظفری با استفاده از نظریه کیت جانسون

شاعران متعهد بیشماری شعر را به خدمت میهن گرفته اند. در این مقاله سه شاعر متعهد که در زمینه ادبیات مقاومت شعر سروده اند، از سه کشور مختلف با هم مقایسه میشوند. مقایسه بر اساس نظریه زبان شناسی کیت جانسون خواهدبود. شاعران مورد بررسی محمود درویش(2008-1941م) از فلسطین، جبران خلیل جبران(1931-1833م) شاعر لبنانی و ابوطالب مظفری(-1344 ش-1965/ م) شاعر معاصر و در قید حیات افغانستان هستند. کشورهای لبنان، فلسطین و افغانستان مورد تهاجم بیگانگان قرار گرفته و این سه شاعر به دفاع از میهن خود، اشعاری با مضامین پایداری و استقامت سروده اند. از آنجا که هرچقدر شاعران دایره لغات گسترده تری داشته و تسلط بیشتری به زبان و ادبیات کشور خود داشته باشند، بهتر مطلب ذهنشان را بیان می کنند؛ نظریه جانسون به این مبحث میپردازد که هر شاعر چه تعداد کلمات متنوع و چه تعداد کلمات تکراری به کار برده است. در این مقاله علاوه بر بررسی تکرار و تنوع واژگانی، هماهنگی بار معنایی کلمات به کار گرفته شده، با ادبیات پایداری، به صورت توصیفی - تحلیلی مورد ارزیابی قرار میگیرد. جامعه آماری به طور مساوی 1000 کلمه از اشعار مقاومتی هر یک از شاعران است. یکی از نتایج اصلی تحقیق این است که تنوع واژگانی در اشعار ابوطالب مظفری بیش از دو شاعر دیگر است.