مفهوم وطن و آزادی در اشعار ملک الشعرای بهار و محموددرویش

مضمون وطن و آزادی خواهی به مفهوم امروزی از دوره مشروطه وارد ادبیات فارسی شد و شعرای این دوره با انتقاد از نفوذ بیگانگان در کشور، فریاد وطن دوستی و آزادی خواهی برآوردند. در شعر عرب نیز به دلیل اشغال سرزمین های مقدس توسط صهیونیست ها به این مضامین توجه فراوانی شده است. شعرای عرب، به ویژه در فلسطین، بسیاری از اشعار خود را به یاد وطن و در آرزوی رهایی آن سروده اند. در این پژوهش، اشعار ملک الشعرای بهار و محموددرویش از نظر کاربرد مضمون وطن و آزادی، به روش تطبیقی مقایسه می شود و هدف از این کار بررسی دغدغه های شاعران در دو سرزمین متفاوت با شرایط مختلف و نشان دادن نحوه تعامل آنان با مساله وطن و اشغال و نفوذ بیگانگان است. داده های پژوهش نشان می دهد دغدغه اصلی دو شاعر، آزادی وطن از نفوذ و اشغال بیگانگان و رسیدن به امنیت و رفاه است. تفاوت مضمون وطن و آزادی در شعر بهار و درویش هم در گستردگی موضوعات بهار است که شامل: مسایل مربوط به شاه، انتخابات، وزرا و وکلا، جنگ جهانی، انقلاب مشروطه و اقتدار گذشته ایران است؛ اما اشعار درویش به موضوعات آزادی و بیرون راندن اشغالگران و یادآوری گذشته وطن، محدود می شود.