سیاست کیفری ایران در حمایت و حفاظت از جنگل ها و چالشهای آن

جنگل ها و مراتع ثروت های خدادادی بوده که حمایت و حفاظت از جنگل ها و مراتع به عنوان یکی از ارزش های اساسی و اصلی جامعه و یکی از دغدغه های نظام حقوقی ایران است علیرغم آن در ایران مسیله پیچیده تر از این ها است طوری که در یک طرف مردم و حرکت های منفعت طلبانه و ضد توسعه ای آن ها به صورت تصرف، تخریب مراتع و جنگل ها قرار دارد (و به نظر می رسد فرهنگ سازی حفظ محیط زیست و منابع طبیعی، عدول از منفعت فردی در قبال منفعت جامعه و تبعیت از آموزه های دینی در این زمینه بطور اساسی انجام نگرفته) و از طرف دیگر ظاهرا دولت با سیاست گذاری نامطلوب و بی ثبات در جهت حفظ و بهبود این منابع شبیه به یک حرکت آزمون و خطا عمل کرده است. جدای از اینها در اثر فعالیت های غیر مجاز و غیر استاندارد در این منابع طبیعی موجب از بین رفتن دایمی و یا ضرر جبران ناپذیری بر این منابع می گردد عملیات سودجویانه و گاها غیر عالمانه مردم (مثل درآوردن ریشه شیرین بیان در منطقه ما و فروش آن به بهای اندک یا قطع درختان منطقه و فروش آنها) باعث بر هم خوردن تعادل حفظ صحیح و استاندارد این منابع گردیده و موجب ایجاد مشکلات و بحران در عرصه این منابع می گردد. یکی از عوامل بروز این مشکلات و از بین رفتن این منابع عدم وجود سیاست جنایی منطقی و مقبول در قبال جرایم علیه این منابع، ضعف و ناکارآمدی سیاست جنایی(مثلا جرم نبودن کندن و درآوردن ریشه شیرین بیان-یا جرم بودن گدایی که علی الاصول ظاهرا در منطقه ما قابلیت اجرایی ندارد) اتخاذ شده چه کیفری و قضایی و مشارکتی در مبارزه با جرایم علیه جنگل ها و مراتع کشور بوده است