بوطیقای انسان شناسی در منظومه فکری عطار و ویکتور هوگو

انسان شناسی یکی از مهمترین دانش های الهی و بشری است که به چهار نوع تجربی، فلسفی، دینی و عرفانی تقسیم می شود. شناخت انسان از موضوعات پردغدغه ای است که از دیرباز در طول تاریخ تفکر بشر، مورد بحث و بررسی بوده است. در این میان اندیشمندان و صاحب نظران بر اساس جهان بینی و تلقی خود از انسان و خدا به تبیین رابطه انسان با خدا پرداخته اند. بازتاب این اندیشه در حوزه ادبیات عرفانی با توجه به جهان بینی منحصر به فرد عرفا، رنگ و رویی خاص به خود گرفته است. آنچه ضرورت پژوهش حاضر را ایجاب میکند، درک نگاه و ویکتور هوگو نسبت به انسان و به تبع آن کشف ساختار و جهان بینی عطار و هوگو است. عطار و به تبعیت از آن، هوگو از نگاه خداگونگی انسان برخوردارند. آنها در اینکه انسان طالب پس از سیر و سلوک به مقام مطلوب بودن نایل میشود، متفق القول هستند