ارزیابی کیفی منظر بلوار چمران شیراز به مثابه منظر راه با تکیه بر ماتریکس اولویت کاپلان ها

مفهوم راه های شهری ، در علوم مرتبط با منظر شهری، چیزی بیش از ارتباط فیزیکی بین دو نقطه مطرح می شود. منظر راه شهری، به هر دوجنبه عینی و ذهنی راه پرداخته و ادراک کالبدی و نگرش ذهنی راه را توامان می داند. در بررسی سیر تکوین راه شهری، مرحله کمال، زمانی است که راه بخشی از خاطره را ذهن مخاطب به خود اختصاص دهد و به عنوان اصلی ترین عنصر ادراک شهر تلقی شود. بلوار شهید چمران شیراز بواسطه ایجاد یک پارک حاشیه ای در جوار آن به یک منظر راه شهری تبدیل شده است که دارای نکات مثبت و منفی در طراحی و اجرا می باشد. این مقاله به دنبال بررسی چگونگی ادراک و ترجیح بصری کاربران از فضا می باشد؛ از انجایی که روش ها و تکنیک های متعددی برای ارزیابی کیفی منظر در دهه های قبل پیشنهاد و در نمونه موردی های متعددی ارزیابی شده است، در این مقاله با کمک از مدل ترجیح بصری کاپلان ها ترجیح بصری کاربران از طراحی عناصر کالبدی پارک حاشیه ای بلوار شهید چمران شیراز ارزیابی شدهاست. نتایج نشان می دهد که علیرغم ادراک کاربران از انسجام، خوانایی و اسرارآمیزی المان ها و عناصر بصری، معیار پیچیدگی در این پارک حاشیه ای دارای سطح پایینی می باشد.