بررسی میزان ثبات جمعیت روستایی بر مبنای سرمایه گذاری های رفاهی-عمرانی دولت در مناطق روستایی

از جمله معضلات جامعه روستایی تخلیه جمعیتی روستاها وعدم تثبیت جمعیت روستایی می باشد. با توجه به صراحت برنامه انتظار می رود تا سرمایه گذاری های عمرانی منجر به تثبیت جمعیت و یا حداقل کاهش شدت آن در عرصه روستاها گردد. بر این اساس لازم است که ابتدا به این امر پرداخته شود که سرمایه گذاریهای دولتی می تواند به ثبات جمعیت در مناطق روستایی منجر شود و بر اساس آن به برنامه ریزیهای متناسب اقدام شود که پژوهش حاضر در این راستای می باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از حیث روش توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری مشتمل بر سرپرست خانوار روستاهای بالای 100 خانوار دهستان پشت دربند شهرستان کرمانشاه به تعداد 1163 نفر می باشند. بر اساس فرمول کوکران تعداد 289 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند که با توجه به تعدا خانوار بین نقاط روستایی توزیع شد. داده های گردآوری شده بر اساس نرم افزار spss و آزمون رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کلیه فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار گرفتند به گونه ای که سرمایه گذاریهای رفاهی-عمرانی دولت بر ثبات جمعیت در مناطق روستایی نقش دارد. در واقع در سطح معناداری 0.000 سرمایه گذاریهای رفاهی و سرمایه گذاریهای عمرانی به طور مجزا توانسته اند بر تثبیت جمعیت در مناطق روستایی اثرگذار باشند. بنابراین مردم روستاها چنانچه خدمات مورد نیاز خود را در بخش رفاهی و عمرانی دریافت کنند، علاقه بیشتری را در استقرار و ماندگاری در روستاهای خود خواهند داشت.