ماهیت حقوقی وصیت در نظام حقوقی ایران

وصیت در اصطلاح فقهی عملی حقوقی است که به موجب آن یک شخص، عین یا منفعت مالی را که متعلق به خود است برای بعد از مرگش به شخصی دیگر و یا عموم مردم تملیک نماید، چنان که گذری بر تاریخچه ی ماهیت مزبور داشته باشیم، شاهد اختلاف نظراتی بعضا عمیق در رابطه با عقد یا ایقاع بودن ماهیت وصیت خواهیم بود، چرا که به واقع اظهار نظر در مورد ماهیت حقوقی برخی اعمال به سبب شباهت هایی که به عقود و همچنین ایقاعات دارند، دشوار است. در مقاله پیش رو سعی شده است تا با استمداد از قانون مدنی، مبانی فقهی، عرفی و استعانت از دکترین حقوقی، نظام حقوقی ماهیت یاد شده را بررسی کنیم تا ضمن بیان تمام عقاید و اختلاف نظر های مطرح شده در این موضوع، با دلایلی متقن ثابت نماییم که ایقاع بودن وصعیت با موازین شرعی، عرفی و قواعد حاکم بر نظام حقوقی فعلی، سازگارتر و منطبق تر می نماید.