آشنایی با استانداردهای روانشناسی در ارگونومی فضاهای آموزشی رشته- های هنر نمونه موردی دانشکده معماری ، شهرسازی و هنر دانشگاه ارومیه

علم ارگونومی علمی نسبتا نوپاست که در چند دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است و حوزه های مختلفی از علوم را شامل میشود. هدف اصلی این علم نه بالا بردن سود بلکه ارتقا راندمان کار ، جلوگیری از آسیبهای جسمی و روحی و خستگیهای ناشی از کار است. این علم به سلامت افراد توجه داشته و قواعدی را برای به حداقل رساندن آسیبهای ناشی از کار ارایه میدهد. روانشناسی یکی از جنبه های علم ارگونومی است که به نسبت نوع کار صورت گرفته در آن مکان اهمیت آن کاهش یا افزایش پیدا میکند. در این تحقیق قصد بر آن بوده که جنبه های رعایت یا عدم رعایت علم ارگونومی در دانشکده های هنر ایران و به صورت موردی در دانشکده معماری، شهرسازی و هنر دانشگاه ارومیه مورد بررسی قرار گیرد و نقاط قوت و ضعف را تا حدودی روشن کند .در این تحقیق از روش مطالعه میدانی و کتابخانه ای برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. در روش میدانی با حضور مداوم و مرتب در محیط مذکور به مشاهده، بررسی و مطالعه مستقیم رفتار استفاده کنندگان و کیفیت بهره برداری و درک تجربه آنان از محیط پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که ارگونومی و نحوه بهره برداری از ابزارها و امکانات محیط مورد مطالعه از لحاظ روانشناختی در سطح کیفی مناسبی قرار نداشته و تاثیر مطلوبی برکاربران و استفاده کنندگان آن ندارد.