عقل، حقیقت وشناخت در مثنوی جلال الدین
محل انتشار: اولین همایش بین المللی زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 392
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ADABICONF01_101
تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1397
چکیده مقاله:
جلال الدین مولوی در جای جای اثر عظیم خود مثنوی، به عقل توجه ویژه ای کرده است و از عقل در مراتب مختلف یاد می کند. گاهی آنقدر مقام آن را بالا میبرد که فکر می کنیم اساس هستی بر پایه عقل استوار است و گاهی چنان با کراهت از عقل سخن می گوید که ناخودآگاهی تمام بدبختی های عالم بشریت و انسانیت را از آن می دانیم. در این مقاله سعی شده که علت این تناقض سخن در این اثر بی بدیل بررسی شود، زیرا از شخص شهیری مثل مولانا این مطالب ضد و نقیض بعید است و خواننده را به دوگانگی اندیشه و گاهی رد کردن شعر او می کشاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان